نیاز بشر به برودت برای نگهداری غذا به هزاران سال پیش بر میگردد. در زمانهای دور برش برای خنک نگه داشنت خوراکی‌ها آنها را در مناطقی که در تمام فصول سال برف دارند منتقل می‌کرد و در زمان نیاز از آنها استفاده می‌کرد. با به وجود آمدن اسباب حمل و نقل و رام کردن حیوانات بشر توانست برف و یخ را از مناطق سردسیر و ارتفاعات کوه‌ها به محل سکونت خود حمل کرده و با استفاده از کاه به عنوان اولین نوع عایق آنها را ذخیره کند.
در حدود قرن شانزدهم میلادی Cullen William فیزیکدان، شیمیدان و کشاورز اسکاتلندی توانست با روش مبدل حرارتی جعبه خنکی بسازد که می‌توانست غذا را بدون نیاز به برف و یخ خنک نگهدارد. اما در آن زمان هنوز استفاده مناسبی برای این جعبه به نظر نمی‌رسید. پس از آن Franklin Benjamin و Hadley John توانستند سیستم خنک کننده دیگری را با استفاده از مایعات فرار طراحی کنند. البته این ابتکارها اختراع مستقیم سیستمهای برودتی امروزی نبود ولی مسیر را برای توسعه و رسیدن به آنچه امروز سیکل تربید می‌نامیم هموار کرد.
در قرن هفدهم میلادی Carre Ferdinand دستگاهی ساخت که یخ تولید می‌کرد. سه دستگاه از این سیستم برای شهر Orleans New سفارش داده شد. این در زمانی اتفاق افتاد که دیگر امکان آوردن یخ از England New برای شهر میرس نبود. در قرن هفدهم افراد بیشتری شروع به توسعه و ساخت دستگاه‌های برودت ساز کردند. در حدود سال 1840 میالدی خودروهایی با جعبههای مجهز به سیستم برودتی برای حمل لبنیات مورد استفاده قرار گرفتند و در اواخر قرن هفدهم کشتی‌هایی با محفظه‌های مجهز به سیستم برودتی برای انتقال مواد غذایی به مسافت‌های دورتر ساخته شدند. در قرن هجدهم میلادی سیستمهای برودتی برای بسیاری از صنایع از جمله بسته بندی گوشت اهمیت بالایی پیدا کردند.شرکت‌های بزرگی مانند Wilson and Armour از خودروهای مجهز به سیستم برودتی برای حمل و نگهداری گوشت تازه استفاده می‌کردند.
سیستمهای برودتی اولیه بسیار سنگین بودند. گاهی وزن آنها بین پنج تا دویست تن می‌رسید. همچنین در آن زمان گازهای بسیار سمی به عنوان مربد استفاده میشد که خود باعث شده بود تا این سیستم‌ها به خطری بزرگ تبدیل شوند. در قرن بیستم میلادی پیشرفت‌های سیاری در جهت کم شدن وزن و حجم سیستمهای تربید صورت گرفت. همچنین سیستمهای ارزانتر و در دسترس‌تر برای طیف گسترده‌تری از کسب و کارها از جمله رستوران‌ها و سوپرمارکت‌ها طراحی و توسعه پیدا کرد. ایمنی سیستم‌ها نیز در این دوره ارتقاء پیدا کرد و گازهای سمی و مواد شیمیایی خطرناک رفته رفته از سیستم‌ها حذف شدند.
سیستمهای برودتی امروزی نه تنها سبک‌تر، کم حجم‌تر و مقرون به صرفه‌تر هستند بلکه به ترموستات‌های دیجیتال، روشنایی و نماهای شیشه‌ای زیبا نیز مزین شده‌اند. پس از اینکه مشکلات اساسی فنی و تکنیکی از سر راه ساخت سیستمهای برودتی برداشته شد به مرور مسائلی همچون زیبایی، دسترسی و سهولت بهره‌برداری در طراحی این سیستم‌ها نقش پر رنگ‌تری پیدا کرد. به تناسب کسب و کاری که از این سیستم‌ها بهره می‌برد تغییراتی در طراحی آنها به وجود آمد. مثالا در ساخت سردخانه‌های قابل حمل نصب شده بر روی خودروها از عایق‌های بهتر و سبک‌تری به جای چوب استفاده شد تا بتوان با وسیله نقلیه کالای بیشتری حمل کرد.
همین روند در فروشگاه‌ها نیز اتفاق افتاد و تولید کننده‌ها اقدام به طراحی سیستمهای برودتی روباز به روش پرده هوا (Curtain Air)نمودند. طبیعتاًدر این نوع یخچال‌ها هدر رفت انرژی بیشری از انواع درب دار و محفظه بسته بود ولی موفقیت این محصول را می‌توان به ارتباط موثر مهندسان و مدیران بازاریابی نسبت داد. بر اساس بررسی‌های انجام شده در موسسات آمریکایی در اواخر قرن بیستم مشتریان فروشگاه‌ها تمایل بیشتری به خرید از سیستمهای بدون درب (یخچال‌های پرده هوا) داشتند و این امر از لحاظ منافع ایجاد شده برای فروشگاه هزینه اضافه انرژی مصرفی را جبران می‌کرد. بدین ترتیب استفاده از یخچال و فریزرهای پرده هوا رفته رفته شایع تر شد و از قاره‌ای به قاره دیگر سرایت کرد. امروزه استفاده از یخچال‌های پرده هوا در فروشگاه به امری غیر قابل اجتناب تبدیل شده و همه روزه بر کاربران این محصولات اضافه می‌شود.